Patatet janë ushqimi kryesor në shumë vende dhe Argjentina nuk bën përjashtim. Historia e kultivimit të patates në Argjentinë daton me shekuj, dhe kultura ka luajtur një rol vendimtar në bujqësinë dhe ekonominë e vendit.
Patatet janë vendase në Andet, dhe besohet se ato u zbutën për herë të parë rreth 7,000-10,000 vjet më parë nga njerëzit indigjenë në atë që tani është Peruja dhe Bolivia. Prej andej, patatja u përhap në të gjithë rajonin e Andeve dhe përfundimisht mori rrugën e saj në pjesë të tjera të Amerikës së Jugut.
Kur spanjollët mbërritën në Amerikën e Jugut në shekullin e 16-të, ata takuan pataten dhe e kuptuan vlerën e saj si një burim ushqimi. Ata e sollën pataten përsëri në Evropë, ku u bë një kulturë popullore. Megjithatë, vetëm në shekullin e 18-të patatet u prezantuan në Argjentinë.
Patatet fillimisht u kultivuan në Argjentinë nga njerëzit indigjenë që i kishin rritur ato për shekuj. Patatja ishte e përshtatshme për rajonin e Andeve, ku toka dhe klima ishin të ngjashme me habitatin vendas të patates. Indigjenët përdorën një teknikë të quajtur "tarracing" për të rritur patate në shpatet e pjerrëta të Andeve.
Gjatë shekullit të 19-të, emigrantët evropianë filluan të mbërrinin në Argjentinë dhe shumë prej tyre sollën me vete teknika dhe teknologji të reja bujqësore. Ata sollën gjithashtu varietete të reja patate, të cilat i përshtateshin më mirë klimës dhe tokës argjentinase.
Futja e varieteteve të reja dhe teknikave bujqësore çoi në një rritje të konsiderueshme të prodhimit të patates në Argjentinë. Në fillim të shekullit të 20-të, patatet ishin bërë një nga kulturat më të rëndësishme të vendit dhe Argjentina ishte një nga prodhuesit më të mëdhenj të patates në botë.
Sot, kultivimi i patates është ende një pjesë e rëndësishme e bujqësisë së Argjentinës. Vendi është një nga prodhuesit më të mëdhenj të patates në botë dhe patatet janë ushqimi kryesor për shumë argjentinas. Patatet rriten në pjesë të ndryshme të vendit, nga Andet e larta deri në fushat pjellore të Pampas.
Vitet e fundit, ka pasur një interes të ri për varietetet autoktone të patates që dikur rriteshin në Argjentinë. Shumë nga këto varietete përshtaten më mirë me klimën dhe tokën lokale, dhe ato gjithashtu kanë shije dhe tekstura unike. Disa fermerë tani po i kultivojnë këto varietete të vjetra, si për konsumin e tyre ashtu edhe për shitje në tregjet lokale.
Si përfundim, historia e kultivimit të patates në Argjentinë është një përrallë magjepsëse e ndërveprimit midis njerëzve indigjenë, kolonizatorëve evropianë dhe teknikave moderne të bujqësisë. Sot, patatja mbetet një kulturë e rëndësishme në Argjentinë dhe trashëgimia e pasur e patateve të vendit vazhdon të festohet dhe eksplorohet.